نسبت عدالت جغرافیایی و امنیت ملی

برابری، جوهره عدالت است. برابری به مفهوم داشتن حق همسان افراد در استفاده از فرصت های مادی و معنوی موجود در جامعه در راستای شکوفایی توان ها و استعدادها می باشد. از این رو بنیاد عدالت بر تساوی انسان‏ها به حسب گوهر و ذات آنان نهاده شده است. هر پدیده ای که دارای پراکنش فضایی مشخص باشد، در گستره مطالعاتی علوم جغرافیایی قرار می گیرد. پراکنش فضایی بسیاری از پدیده های انسان زده تابعی از کاردکرد نظام سیاسی در تأمین عدالت در گستره ملی است. امنیت ملی تابعی از مناسبات متقابل (سیاسی، اقتصادی، فرهنگی) درون سرزمینی یا برون سرزمینی است. نظام سیاسی در مقام کارگزار دولت به تدوین و اجرای راهبردها و برنامه هایی می پردازد که بازتابی از نیازهای فضایی جامعه باشد. از این رو کارکرد حکومت در افزایش و یا کاهش مؤلفه های مرتبط با عدالت، می تواند نقش آفرین اصلی بوده و زمینه ساز افزایش و یا کاهش واگرایی و همگرایی ملی در مقوله عدالت جغرافیایی باشد. عدالت جغرافیایی در بعد ملی عمدتاً بر وجه توزیعی عدالت با توجه به ناهمسانی های ناحیه ای، حفظ تعادل مناسبات انسان و محیط، برخورداری همسان شهروندان از فرصت ها  و کاهش آثار زیانبار ناشی از عدم توزیع عادلانه فرصت­ها و امکانات در گستره سرزمین ملی با محوریت مقوله تنوع فضایی تأکید دارد.